Jeszcze raz o lisach. To było w 2005 roku. Koniec maja. Gorąco. Para przyjaciół ze studiów w Akademii ma kawałek ziemi w Świętokrzyskim. Malutka osada, nawet nie wieś, Doły Opacie. Teren bardzo pofałdowany. Ich działka zaczyna się wysoko na wzgórzu i opada mocno w dół. W tym dole zaczyna się wąwóz lessowy. Jest to teren doskonale zakrzaczony, nikt tam prawie nie zagląda, życie toczy się na górze. Poszedłem tam na chwilę pobyć samotnie i zobaczyłem lisie jamy. Lisy muszą przecież kiedyś wychodzić, ale szansa, że zrobią to właśnie teraz w południe jest niewielka, pomyślałem. Byłem "zmęczony" poprzednim dniem i zacząłem zasypiać na siedząco. Gdy otworzyłem oczy, koło mnie, w odległości półtora metra bawiły się dwa młode lisy. Patrzyłem przez dłuższy czas, nie chciałem psuć tej wspaniałej chwili, ale w końcu sięgnąłem po aparat sądząc, że niestety spłoszę zwierzęta, bo nie sposób było mnie nie zauważyć. Siedziałem przed nimi zupełnie niezamaskowany. Jeden lisek wycofał się nieśpiesznie do nory, jednak drugi został i zrobiłem mu kilka zdjęć, nie przeszkodził nawet dźwięk migawki, miałem wtedy pierwszą w życiu cyfrową lustrzankę (Canon 20d) i Mamiya była wtedy jeszcze moim głównym sprzętem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz